بابایی

خوابیدی بدون لالایی و قصه

بگیر آسوده بخواب بی درد و قصه

دیگه کابوس زمستون نمی بینی

توی خواب گلای حسرت نمی چینی

دیگه خورشید چهرتو نمی سوزونه

جای سیلی های باد روش نمی مونه

دیگه بیدار نمی شی با نگرونی

یا با تردید که بری یا بمونی

دلتو بردی با خودت به جای دیگه

اونجا که خدا برات لالایی می گه

می دونم که می بینمت یه روز دوباره

توی دنیایی که آدمک نداره