درد دلهای شبانه بدون پدر و مادر

نوشته : دخترک تنها

بابایی

به هرجا که نگاه میکنم تو را میبینم،تصویر تو تنها چیزیست که چشمهایم باور میکند.دستان لرزانم را دراز میکنم تا صورت مهربانت را لمس کنم،اما تصویرت به یکباره محو میشود و من به یاد میاورم که تو در کنار من نیستی. چشمانم را آرام میبندم،صدایت در گوشم میپیچد.،طنین خنده هایت همه جا را پر میکند.بی اختیار لبخند میزنم،ولی صدایت دورو دورتر میشود و من به یاد میاورم که باز هم تو نیستی و این فقط خیال توست که مرا دنبال میکند آری به یاد می آوردم که اوون شب لعنتی باهات خداحافظی کردم ولی جوابمو ندادی ، توو لباس سفید آروم چشماتو بسته بودی و دست توو دست مامان و داداشی می رفتی .

وای که این ثانیه ها چقدر بیقرار شده اند . دیشب آسمان دلش گرفته بود و بغض فروخورده اش را شکست.تو که نیستی حتی آسمان هم دلتنگ میشود. تو که نیستی گلهای باغچه هم زحمت شکفتن را به خودشان نمیدهند.

بابایی

امشب دلم خیلی گرفته . عکس تو و مامانی رو بغل کردم و دارم باهاتون حرف می زنم . دارم بهتون می گم کجایید که دارم پر پر می شم .

بابایی تو که هیچ وقت نمی ذاشتی اشک تو چشمان من بیاد حالا چی شده که حتی باهام حرف هم نمی زنی ؟ بابایی چرا نمی پرسی شبها تو بغل کی خوابم می بره ؟ چرا نمی پرسی هر وقت دلم می گیره می رم بغل کی گریه می کنم ؟

بابایی ، مامانی

با خود گفتم برایتان یک سبد ستاره بچینم،نکند آسمانتان بی ستاره بماند.آخر اگر شبی خوابتان نبرد، لا اقل ستاره ای باشد که بشمارید و آرام آرام چشمانتان از خواب سنگین شود. اما نه آنقدر عمیق به خواب رفته اید که دیگر ستاره ای نیاز نیست که بشمارید و این منم که هر شب تا صبح هزاران بار ستاره هایتان را می شمارم ولی بازم خوابم نمی برد آخه کی برایتان لالایی خوانده که این جوری به خواب رفته اید ، من هر چقدر می یام سر خاکتون نوازشتون می کنم ، گریه می کنم ، بر خاکتون بوسه می زنم ولی باز هم بیدارنمی شوید .