دارم درباره انسان می نویسم - سایت شهید محمد سخنی

[ و از سخنان آن حضرت است ، چون کسى از او پرسید : « رفتن ما به شام به قضا و قدر خدا بود ؟ » پس از گفتار دراز ، و این گزیده آن است : ] واى بر تو شاید قضاء لازم و قدر حتم را گمان کرده‏اى ، اگر چنین باشد پاداش و کیفر باطل بود ، و نوید و تهدید عاطل . خداى سبحان بندگان خود را امر فرمود و در آنچه بدان مأمورند داراى اختیارند ، و نهى نمود تا بترسند و دست باز دارند . آنچه تکلیف کرد آسان است نه دشوار و پاداش او بر کردار اندک ، بسیار . نافرمانیش نکنند از آنکه بر او چیرند ، و فرمانش نبرند از آن رو که ناگزیرند . پیامبران را به بازیچه نفرستاد ، و کتاب را براى بندگان بیهوده نازل نفرمود و آسمان‏ها و زمین و آنچه میان این دو است به باطل خلق ننمود . « این گمان کسانى است که کافر شدند . واى بر آنان که کافر شدند از آتش . » [نهج البلاغه]

سایت شهید محمد سخنی

پست الکترونیک

شناسنامه

دارم درباره انسان می نویسم

دارم درباره انسان می نویسم

آسمان چکه چکه خود را بر زمین می ریزد
و پس از زمزمه ای چند،
زمین،
آسمانی است کران تا به کران زیبایی
دو شهر
ماهی گیران و قالی بافانشان سرود می خوانند
پیرزنانشان اندوه هایی وا مانده اند از زاییدن
مردان جوانشان مشق خون می کنند
و در کوی و برزن به دنبال غمهای تازه ترند
دو شهر
با تمامی آنچه در همه شهرهای جهان هست
میان آنها جریان دارد همه رودخانه ها و سفرهای تاریخ
میان آنها سفر میکنند ژنرالها و شاعران
دو شهر
دوچشمه که می رقصند و در هم سرازیر می شوند
بی آن که هیچ صیادی بتواند در گفت و گوهایشان پا بشوید
دو شهر
یکی در سینه من
یکی در سینه تو
سبک نیست سخن گفتن از زنی کوچک
برای مردی بزرگ
دارم درباره خشم عشق مینویسم
در باره اندوه شادی
دارم درباره انسان می نویسم